DE KUNST VAN HET VALLEN

naar ‘Nachtportret’ van Lucian Freud
Centre Pompidou, Parijs, 2010

Hoe haal je de kou uit de lucht
met de ogen dicht. Naakt in billen,
kinnen, plooien. Naakt, maar zonder
ogen. Je lijf liegt minder dan het licht.

Een hand herinnert zich de val.
Houdt vast aan de rand van je bed
dat scheurt onder het gewicht van slaap.

Botscan van gedachten. Als verf
die schokschoudert, murmelt en beeft.
Die zingt en schuurt of koppig met
een tempermes buiten het linnen krast.

De kunst van het vallen ten voeten uit.
Ingevroren in de kreukelzone
van de nacht die je was.