AVONDNOOD

Het zingt al de hele tuin rond. Woorden die opvliegen op zoek
naar eigen voertaal. Hoe minder ze vinden, hoe kleiner de tak.

Vandaag steeg de dag op als gas. Geen bodem te zien,
ook niet toen het laaghangend fruit was geplukt.

Ze kunnen niet aarden. Blijven reukloos als water
voor het uiteen is gespat op de grond.

Stil maar wachten op het uur van goud
en zijn lange schaduw, dat bomen
kleurt met oosters zacht.

Geen heksenbezem
of houtrot meer,
geen stam-
breuk.

In
dat
burgerlijke
licht vluchten ze
opvallend gelijknamig.