HEMELMECHANICA

Wolken sluiten zich op in hun donker gelijk.
Het groen kraakt eksters uit zijn takken
en regen tamtamt als moederspraak.

Dan gaan beken en vijvers stinken. Eenden
worden vluchteling, hun kroost uiteengewaaid
aan de kant van de gracht. Willen daar niet zijn.

Verlangen naar water is kleiner dan angst.
Wie roekeloos is, glijdt zijn oorsprong in
en wat blijft, heet nu randschade.

Met een vuistslag de weerstand verdreven.
Het gras blaast bellen, hecht zich niet aan
afspraken vast. De grond wordt waterziek
en dansend kippenvel alom.

Een hand vol blauw maakt dan een hemel
van verschil.